ارمغان عشق ما

شایلین کوچولوی مامان در تاریخ 22 آبان 1395 با کمک مبل ایستاد و من و بابا جونشو کلی هیجان زده کرد.انشاء الله همیشه سالم و شاد باشی کوچولوی خوشگلم.

سلام یکی یه دونه مامان . مامان این مدت خیلی سرش شلوغ بوده ، نتونسته بیاد و خاطرات خانوم گل رو بنویسه . نهمین ماهگرد شایلین جونم تقریبا مصادف شده بود با نهمین سالگرد ازدواجمون . سالگرد ازدواجمون 7 دی بود و ماهگرد شایلین کوچولو 5 دی . قرار بود کلا یه جشن واسه کلش بگیریم ولی خب متاسفانه هر کاری کردیم جور نشد ولی بالاخره واسه شایلین جونم دقیقا همون روز 5 دی یه کیک کوچولو با شمع 9 گرفتیم و این روز قشنگ رو جشن گرفیتم . من و بابا هم فقط واسه هم کادو خریدیم . من واسه بابا هندزفری گرفتم و بابا هم یه انگشتر بسیار زیبای تک نگین گرفت . اینم از عکس خوشگل مامان   ...

سلام عزیز دلم . اینقدر سر مامان شلوغه که واقعا وقت نمی کنم بیام و مطالب وبلاگتو کامل کنم . اینم عکسای هشتمین ماهگرد عسلی مامان   ...

بعد از گذشت 6 ماه بالاخره این ماه تونستیم واسه شایلین جون ماهگرد بگیریم.6 ماه اول تولدش پر از فراز و فرود و درگیری بود و اصلا فرصت نمی شد که به این قضیه فکر کنیم.تا سه ماه و نیمش درگیر کولیک بودیم ، بعد از اون رفلاکس پروژه جدید بود که تقریبا تا 5.5 ماهگی ادامه داشت . شش ماهگی هم در گیر اسباب کشی و بالاخره پایان 7 ماهگی تونستیم ماهگرد واسش بگیریم که الهی مامان فداش بشه و تا تاریخ 5 آبان 1395 خانم کوچولوی ما هم میشینه و هم چهار دست و پا می تونه بره. راستی دقیقا 5 آبان نوبت دکتر هم داشت که خدارو شکر همه چیز خوب بود و دکتر گفت خوب وزن گرفته (حدود 8.340Kg البته با لباس)اینم چندتا از عکسای هفتمین ماهگردش ...

اواخر مهرماه جیگر طلای مامان سینه خیز رفتن رو شروع کرد ولی تازگی ها دیدیم که دست و پای چپش رو بلند می کنه ولی هنوز نمی تونه بین اونا ارتباط برقرار کنه تا اینکه دیشب (3 آبان) لاکی هاشو واسش کوک می کردیم و با فاصله ازش می ذاشتیم و چون شایلین هیجانی می شد که بره اونا رو بگیره ، واسه اینکه سریعتر بره ، چهار دست و پا می رفت که خیلی باحال بود . یعنی میشه گفت که شایلین جونم تقریبا پایان هفت ماهگی چهار دست و پا رفتن رو شروع کرده الهی قربونش برم عزیز دل مامان . انشاءالله همیشه سالم و سلامت باشی .  

شایلین کوچولوی مامان تقریبا از اوایل مهرماه با کلی کمک شروع به نشستن کرد ولی از تاریخ 8 مهر بدون کمک واسه چند دقیقه نشسته که الهی مامان فداش بشه . شروع نشستن تقریبا میشه پایان شش ماهگی  

روز قبل از زایمان ، یکی از دوستان (مامان سپند) بهم گفت باید رژیم سفت و سخت بگیری که بچه دل درد نگیره . پیرو صحبت مروارید ، تصمیم گرفتم که همون رژیم رو رعایت کنم . رژیم غذایی من شامل گوشت گوسفند یا مرغ آبپز با یه تکه پیاز کوچک همراه با پلو و روغن محلی گوسفند بود، کنار غذاهم فقط زیتون استفاده می کردم . کمپوت گلابی ، چای کمرنگ با خرما و نبات به اضافه عرق نعناع تنها موادی بود که مصرف می کردم . کلا میوه ، لبنیات ، آجیل ، تخم مرغ و ... حذف شده بود . روزای خیلی سختی بود و باعث شده بود که افسرده بشم . واقعا واسم خیلی سخت بود اون همه میوه تابستونی ولی متاسفانه نمی تونستم بخورم . خلاصه این روند ادامه داشت تا اواخر شهریور (شروع غذای کمکی شایلین) که ...

با توجه به آنکه مرخصی زایمانم تا 5 مهر 95 تموم می شد ، لازم بود هرچه زودتر واسه شایلین کوچولو یه پرستار پیدا می کردم . البته من از ماه 3 و 4 به فکر پرستار بودم و بعد از کلی پرس و جو با خاله مهدیه آشنا شدم . چون اسباب کشی داشتیم قرار شد از 15 شهریور بیاد . چند روز اول خودم هم خونه بودم تا شایلین با پرستارش آشنا بشه ، بعد از یه هفته تنها گذاشتم و رفتم بیرون ولی یک ساعت نشد که پرستارش زنگ زد که میشه بیایید خیلی گریه می کنه . خلاصه اومدیم خونه و دیدیم تموم صورتش خیس اشکه و به طرز وحشتناکی پرید تو بغل من . کلی درگیر این موضوع بودیم که اگه پیش پرستار نمونه چه باید بکنیم؟؟؟کلی با همکارا مشورت کردم خیلی ها گفتن بذارش مهد . البته یکی از دوستام هم گفت...

7 شهریور نوبت دکتر داشتیم . دکتر بعد از معاینه گفت خدارو شکر همه چی خوبه . آزمایش تیروئیدش هم دید گفت نیازی به مصرف قرص و تکرار آزمایش نیست . ولی به خاطر وزنش و سرکار رفتن من ، گفت از نهم غذای کمکی رو شروع کنم . ما هم از 9 شهریور فرنی رو واسش شروع کردم . خیلی دوست داشت و با ولع تمام می خورد . 15 شهوریور هم رفتیم پیش دکتر هاشمی به خاطر قرص نکسیم که مصرف می کرد . قرار شد کم کم قطع کنیم ولی متاسفانه ایشون گفتن نباید بهش تا یکسال بهش بادوم بدین . بابای شایلین هم که همیشه می ترسه نذاشت بهش بدم ولی من مجبور شدم به صورت پنهانی بهش بدم . کم کم حریره بادوم درست کردم و بهش دادم . جالب بود که خیلی بیشتر از فرنی دوست داشت . بعد از یه هفته به باباش گفتم ...